Grudziądz, 15 marzec 2009 rok
Witam ! Jestem Mateusz. Moje życie jest tak bogate, że nie da się tylko go opowiedzieć ani tylko go pokazać, ale ja postaram się je Wam opowiedzieć.
Pewnego dnia szedłem sobie spokojnie po ulicy. Mijałem chłopaka z kapturem na głowie. Okazało się, że to był Artur Mroczka. Uczę go w szkole. Powiedział, żebym do niego podszedł. Zaproponował mi propozycję nie do odrzucenia. Powiedział mi, że GTŻ Grudziądz nie ma trenera, i że ja mógłbym zająć to stanowisko. Bez chwili zastanowienia przystałem na to. Od dziecka marzyłem, aby zostać menedżerem klubu żużlowego. Artur był tak uprzejmy, że podwiózł mnie do klubu, abym mógł podpisać kontrakt. Gdy byliśmy już na miejscu tłum dziennikarzy zasypał mnie pytaniami:
- Czy to prawda, że zostanie Pan menedżerem tego klubu ?
- Jakie transfery Pan szykuje w tym sezonie ?
Itd. itp. itvp.
Od razu podpisałem kontrakt i wyszedłem z klubu, tylko aby być z dala od tych dziennikarzy. Chcieliby wszystko wiedzieć... Lecz w domu byłem bardzo szczęśliwy, że zostałem menedżerem mojego ulubionego klubu. Włączyłem sobie w telewizji mecz Lecha z Udinese.
cdn...
|
Jednak zaczynam od nowa. :)
Mam na imię Mateusz. Mam dom, dwa samochody i pistolet przy skroni.
- Mateuszu, pozwolę sobie się przedstawić - odezwał się osobnik trzymający pistolet. - Jestem... windykatorem. Ci mili panowie krzątający się wokół nas, to moja ekipa windykacyjna. Wolą posługiwać się pseudonimami artystycznymi, więc nie zrobię teraz wyjątku: oto Wyraz, Litera i Sylaba.
Czwórka mężczyzn roześmiała się. Uznałem, że stosownym będzie docenić poczucie humoru człowieka negocjującego za pomocą broni palnej i uśmiechnąłem się nerwowo.
Jak oni dostali się do mojego mieszkania?! Wolf nie zaszczekał,. alarm się nie uruchomił...
Windykator mówi z polskim akcentem. Głupio, że się zdziwiłem.
Osobnik zwany Wyrazem ciągle się śmiejąc podszedł do komody i wywrócił ją. Wywołało to nową salwę śmiechu moich uroczych gości. Nawiasem mówiąc, Wyraz miał dwa metry wysokości i posturę buldożera. Gdy wchodził do mieszkania, drzwi używał chyba wyłącznie z przyzwyczajenia.
Stojący obok Litera był jego antytezą. Chuderlawy, z wąsikiem i kozią bródką, okulary. Interesującym szczegółem była też piła spalinowa w rękach i błysk obłędu w oczach. A może to jednak okulary? Trzymajmy się tej myśli.
- Herr Mateusz, ponieważ nie lubię długiej polemiki, od razu powiem: ależ tak, pan wie kim jest Konrad Cinkowski. Powszechnie szanowany biznesmen z Częstochowy.
Oczywiście, że wiedziałem.
- Pierwsze...
- Zanim pan doda coś nierozsądnego, niech pan spojrzy na lufę tego pistoletu - przerwał mi Windykator. - Widzi pan krzyżyki?
Widziałem te krzyżyki. 15. Jęknąłem cichutko.
- To kiedyś były kreski - powiedział pogodnie Windykator. - Po piętnastej nieudanej windykacji zabrakło lufy. Więc jeszcze raz; zna pan Konrada Cinkowskiego, naszego pracodawcę?
Przeobraziłem się w Gorliwe Potakiwanie.
Sylaba, potężnie zarośnięty troglodyta z twarzą w kształcie pięści zaczął mi sikać na dywan.
- Widzi pan, moi przyjaciele są filmowymi erudytami - kontynuował wyraźnie rozbawiony Windykator wskazując Sylabę. - Ale ad rem. Nasz wspólny znajomy z Częstochowy nie chce zwrotu swego długu. Ma przyjaciela, również biznesmena. To Polak, mieszka w Grudziądzu. Jego syn marzy o prowadzeniu drużyny żużlowej. Umożliwi to mu pan, prawda herr Mateusz?
Chciałem zaprzeczyć. Chciałem zauważyć nonsensowność pomysłu. Chciałem zauważyć, że z aktualnym menedżerem mojego klubu podpisany mam długi kontrakt.
- Herr Mateusz, przyjmuje pan naszą propozycję?
|